باتریهایِ لیتیوم – یون هم دچارِ عارضه حافظه هستند

پژوهشگرانِ  PSI  (انستیتو پل شرر در سوئیس) ثابت کردند که خازنهایِ باتری ساخته شده از لیتیوم – یون ظرفیتِ حقیقی‌ خود را بر اثرِ نیمه پر کردن از دست میدهند. تا کنون گمان برده میشد که باتریهایِ ساخته شده از لیتیوم – یون از عارضه حافظه  Memory Effect  مصون هستند.

خازنهایِ متاثر از عارضه حافظه  Memory Effect  را که چند بار پیش از کاملا خالی‌ شدن، دوباره پر نمایند، کشش و توانِ آنها بر اثرِ دوره ناکاملِ خالی‌ و پر گشتن، به مرورِ زمان افت مینماید، هرچند که گنجایش حقیقی باتری هنوز پر میباشد.

این خازنها دو جنبه منفی‌ دارند : یکی‌ اینکه ظرفیت مناسبشان کاهش پیدا می‌کند و دوم اینکه نمیتوان با اطمینان نسبی‌ گفت که آنها چه مدت قابلِ استفاده هستند و خالی‌ نمیشوند.

این پدیده در موردِ باتریهایِ معمولی‌ (نیکل-‌کادمیوم و نیکل-‌هیدراتِ فلزی) از دهه ۹۰ سده پیش شناخته شده بود ولی‌ همگی‌ گمان میکردند یا بهتر است که بگوییم، امیدوار بودند که خازنهای لیتیوم- یون از آن مبرا بمانند.

با توجه به مطلبِ بالا، استفاده خازنهایِ لیتیوم – یون در خودروهایِ هایبریدی با مشکلِ جدیدی روبرو شده است زیرا چرخه خالی‌ و پر شدن باتریهایِ این خودروها نامتناوب هستند و نمیتوانند به راننده اطمینان دهند که چه مسافتی را میتواند بپیماید.

خریداران خودروهای برقی پیش از آن نگرانی خود را در مورد توان مسافت پبمایش اسمی خودروهای برقی (صد کیلومتر) ابراز داشته بودند. با مندرج گشتن خبر جدید که پیمودن همین صد کیلومتر هم بخاطر عارضه حافظه خازن خودرو مطمئن نیست، میتوان گمان برد که تا مدتی خریداران خودرو محتاطانه تر پیش روند.

دل تنگ - سروده ای از رازق فانی

همه جا دکان رنگ است همه رنگ می فروشد

دل من به شیشه سوزد، همه سنگ می فروشد

به کرشمه نگاهش دل ساده لوح ما را

چه به ناز می رباید، چه قشنگ می فروشد

شرری بگیر و آتش به جهان بزن تو ای آه

ز شراره یی که هر شب دل تنگ می فروشد

به دکان بخت مردم که نشسته است یارب؟

گل خنده می ستاند، غم جنگ می فروشد

دل کس به کس نسوزد به محیط ما به حدی

که غزال چوچه اش را به پلنگ می فروشد

مدتیست کس ندیده گهری به قلزم ما

که صدف هر آنچه دارد به نهنگ می فروشد

ز تنور طبع فانی تو مجو سرود آرام

مطلب گل از دکانی که تفنگ می فروشد

چوچه  = بچه، فرزند

نیروی خورشیدی، انرژیِ جایگزین یا قولِ بیربط؟

آیا دستگاه‌هایِ انرژی خورشیدی برایِ  دستیابی به اهداف دراز مدت ساخته شده اند؟ نه، باور کردن این ادعا، یک اشتباهِ محض است.

خیلی‌ از این دستگاه‌ها از همان زمان مونتاژ خراب بوده و تضمینِ سازندگانِ آنها غالبا بی‌ ارزش میباشند.

همه کسانی که میخواستند به هنگام ساختنِ ساختمان از اینگونه دستگاه‌ها بکار برند، میپنداشتند که دستگاه‌هایِ مولد برق از نیرویِ خورشیدی، چیزِ بسیار مطمئنیست و این دستگاه‌ها پس از گذشتِ زمان با تولیدِ برقِ مجانی‌ نه‌ تنها خرجِ خود را در میاورند بلکه از نظرِ اقتصادی به صرفه نیز تمام میشوند ضمنِ اینکه به پاک نگاه داشتنِ محیطِ زیست نیز کمک میشود و انسانها نیازی به چشم پوش کردن از روشنایی در شب که امروزه یکی‌ از بدیهیات گشته، ندارند.

در سالِ ۲۰۰۷ نخستین شکاف‌ها بر رویِ دیوارهایِ این دژِ خیالی گروهانهای حفاظت از محیط زیست پدیدار گشتند.
با از کار افتادنِ نخستین سلولهایِ تولیدِ برقِ خورشیدی پس از مدت زمان کوتاهی، مشخص گردید که منظرِ جذابیتِ اقتصادیِ جریان برایِ تولیدکنندگان و خریداران عملا وجود نخواهد داشت زیرا می‌بایست که دستگاه‌ها و سلولهایِ فوتو ولتاییک را مرتبا یا تعمیر و یا تعویض نمود.

در زمینه تولیدِ سلولها هم وضع بهتر از این نبود. شرکتهایی مانندِ بی پی سولار   BP Solar(انگلستان)، سان پاور Sun Power و فرست سولار First Solar (امریکا)، آدلر سولار Adler Solar وغیره به زودی متوجه غیرِ اقتصادی بودنِ تولیدِ سلولهایِ خورشیدی گشتند و ترجیح دادند تا این سلولها را از کشورهایی مانندِ چین و هند و ترکیه وارد نمایند که از نظرِ کیفی و رعایت اصول و قوانین حفظ قوانین محیط زیست بهنگام تولید،‌ بهیچ وجه متقاعد کننده نیستند.

بدینصورت مسئله حفظ محیط زیست حل نگشته زیرا در نظر است که عملا تولید را از کشورهای حوزه نفوذی اتحادیه اروپا که زیر نظارت پارلمان اتحادیه اروپا هستند به کشورهای خارج از نفوذ این اتحادیه منتقل نمایند. این بمعنای از دست رفتن کار و دور شدن از قوانین حفظ محیط زیستی هم میباشد که خشم هم کارکنان و هم طرفداران محیط زیست اروپا را برانگیخته است.

امّا صرفنظر از این مسئله، خودِ این سلولها پس از از کار افتادن به یک معضلِ محیط زیستی‌ مبدل میگردند، زیرا در ساختِ سلولهایِ برقِ خورشیدی از موادی استفاده میگردد که برایِ محیطِ زیست به هیچ وجه خوب نیستند و بازیافتِ آنها مستلزمِ بکار گیریِ انرژیِ فراون میباشد.

و اگر ضریبِ کم شدن میزان بازدهی سالانه و استهلاکِ دستگاه ها را نیز به آنها بیفزاییم، احتمالا دنیا در برابرِ چشمانِ خوشدلانِ خوشباور بکلی تیره و تار میگردد.

دل بسته هوی - از مسعود سعد سلمان

آگاه نیست آدمی از گشت روزگار

شادان همی نشیند و غافل همی رود

دل بستهٔ هواست گزیند ره هوا

تن بندهٔ دل آمد و با دل همی رود

هر باطلی که بیند گوید که هست حق

حقی که رفت گوید باطل همی رود

ماند بدانکه باشد بر کشتیی روان

پندارد اوست ساکن و ساحل همی رود

گابریل گارسیا مارکز

گابریل گارسیا مارکز، نویسنده کلمبیایی کتابهای فراوانی که نامی ترین آنها صد سال تنهایی، خاطره روسپیان غمگین من، یک روز پس از شنبه، پاییز پدرسالار و سرهنگ کسی را نداشت که برایش بنویسد، بودند.

او که برای کتاب صد سال تنهایی  برنده جایره نوبل در ادبیات. سال 1982 شد، امروزه  از بیماری زوال حافظه در رنج است.

اسکلتی با گردنبندِ زرین

 شهرکِ ویندسور در جنوبِ باختریِ لندن هدیه زیبایی‌ برایِ باستان شناسان داشت.

باستان شناسانِ بریتانیایی موفّق شدند که در یک غارِ سنگی‌ اسکلتی ۴۵۰۰ ساله که گردنبندی زرین حمل میکرد، بیابند. شگفت انگیز همانا چیز‌هایی‌ بودند که به همراه اسکلت زن در گورِ وی نهاده شده بودند.

هرمِ خئوپس و سنگ ستونهایِ استون هنج تازه تمام شده بودند که زنی‌ در جزیره انگلیس به آخرت سفر کرد. نزدیک به ۴۵۰۰ سالِ بعد باستانشناسن بقایایِ او را در دخمه‌ای نزدیک ویندسور یافتند.

شگفت انگیز تنها کهن بودن این یافته نبود بلکه چیز‌هایی‌ که زن را در گور همراهی میکردند به همان اندازه شگفتی آفرین بودند.

بر گردنش گردنبندِ زرینی بود و در دامنش کوزه‌ای ظریف با نگارهایِ موزون قرار داشت.

یافتنِ چنین چیزی از این زمان و در این مکان کاملا نامأنوس است.

حتی گوری که که در سالِ ۲۰۰۲ در استون هنج توسطِ باستان شناسان یافته شد تنها دو عدد گیرهِ زرینِ موی در آن یافته شد.

گردنبند یافته شده نو از لوله‌هایِ کوچک زرین که در میانشان مهره‌هایی‌ ساخته شده از نوعی ذغالِ سنگ بنام لینیت، قرار داشتند، درست شده بود.

در گور همچنین چند گلوله کوچکِ ساخته شده از کهربا نیز پیدا شدند که احتمالا نقشِ دکمه را در پوشاکِ زن بازی میکردند.

از استخوانهای زن تنها مقدارِ کمی‌ باقی‌ مانده است و پژوهش گران بر این باورند که زن به هنگامِ مرگ دستکم ۳۵ ساله بوده است.

سرپرستِ گروه باستان شناسی‌ گارت چافی  Gareth Chaffey معتقد است که این زن از بزرگانِ قبیله و حتی احتمالا شهبانو بوده است و همی‌ نیز باعث شده که در گورش چیز‌هایِ فاخر بگذارند.

                                                       جام با نقشهای ریز بر روی آن

هم این زن و هم گوری که در سال ۲۰۰۲ در منطقه استون هنج یافته شدند متعلق به دوران پهن پیالگانِ اروپا هستند.

پهن پیالگان که به انگلیسی بیکرکالچر  Beaker culture و به آلمانی پیاله ناقوسی ها Glockenbecherkultur   نامیده میشوند، انسانهایی‌ بودند که حدودِ ۴۵۰۰ تا ۵۵۰۰ سالِ پیش در نواحیِ گوناگونِ اروپا پراکنده بودند ولی‌ اقامت و زیستِ آنها در انگلستان ۴۰۰ سال بیشتر از بقیه اروپا بطول کشید و پس از آنکه اقوامِ جدید پای به این نواحی گذاشتند اینها هم به آرامی ناپدید شدند.

                                             مهره های ساخته شده از کهربا و یافته شده در گور زن     

حکایتی از گلستان سعدی

مردکی را چشم درد خاست، پیش بیطار رفت که دوا کن. بیطار از آنچه در چشم چارپای میکند در دیده او کشید و کور شد. حکومت به داور بردند. گفت بر او هیچ تاوان نیست. اگر این خر نبودی پیش بیطار نرفتی.

مقصود ازین سخن آنست تا بدانی که هر آن کس که ناآزموده را کار بزرگ فرماید، با آنکه ندامت برد به نزدیک خردمندان بخفت رای منسوب گردد.

ندهد هوشمند روشن راى

به فرومایه کارهاى خطیر

بوریا باف اگر چه بافنده است

نبرندش به کارگاه حریر

بیطار = دامپزشک

بوریا  = حصیر

سروده ای از پروین اعتصامی

ای خوش از تن کوچ کردن، خانه در جان داشتن

روی مانند پری از خلق پنهان داشتن

همچو عیسی بی پر و بی بال بر گردون شدن

همچو ابراهیم در آتش گلستان داشتن

کشتی صبر اندرین دریا افکندن چو نوح

دیده و دل فارغ از آشوب طوفان داشتن

در هجوم ترکتازان و کمانداران عشق

سینه‌ای آماده بهر تیرباران داشتن

روشنی دادن دل تاریک را با نور علم

در دل شب، پرتو خورشید رخشان داشتن

همچو پاکان، گنج در کنج قناعت یافتن

مور قانع بودن و ملک سلیمان داشتن