در استانِِ باواریای آلمان پژوهشگران به شواهدی دست یافتند که ثابت میکنند در گاهِ باستان زنان
از نواحیِ دوردست به باواریا مبآمدند و با خود نیز دانشِ نوع به همراه داشتند.
جهانِ امروز از جویندگانِ کار
نهایتِ تحرک را درخواست میکند اما اینکه ۴۰۰۰ سالِ پیش هم چنین بوده را کسی گمان
نمیبرد.
ابن وافعیتیست که در گاه باستان
مهاجرتهایی انجام میگرفتند اما شواهد و مدارک نشان میدهند که این مهاجرتها تنها
مختص به مردان نبودند بلکه زنان نیز مهاجرت میکردند. برخی از این زنان ظاهراً چند صد کیلومتر راه را پشتِ سر گذاشتند تا به خانه شوهرانِ آینده
خود برسند.
باستان شناسان ۸۴ اسکلتِ یافته شده
در دره لش Lechtal را موردِ آزمایشهایِ دقیقتر قرار
دادند. این اسکلتها متعلق به دورانِ ۱۷۰۰ تا ۲۵۰۰ پیش از زایش مسیح بودند. به دیگر سخن، زمانِ گذر از
دورانِ نوسنگی به دوران برنز.
در این دورانِ گذرانِ ناحیه
باواریا به نظر میرسد که زنان نقشِ موثرتری در انتقال دانش داشتند تا مردان.
بنا به پژوهشها دو سومِ این زنان
که اسکلتهایشان در گوشههایِ گوناگونِ لش یافت شدند، با سنِّ تقریبیِ ۱۷سالکی از نواحیِ اطراف شهرهایِ امروزی لایپزیگ و هاله که از شهرهای حومه لایپزیگ میباشد و یا حتی بوهم که در جمهوری چک قرار دارد به دره لش آمده بودند تا هم کار بیابند
و هم در صورت امکان تشکیلِ خانواده دهند.
همه شواهد نشان میدهند که زنانِ
دورانِ برنز بی اندازه متحرک بودند. فیلیپ
ولفگانگ اشتوک هامر از دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و عضوِ گروهِ کاووش میگوید، ما چیزِ مشابهی را در موردِ مردان آن زمان در دست نداریم.
پژوهشگران بازماندههایِ اسکلتها و دندانها را از هفت ناحیه دره لش موردِ بر رسی قرار دادند و مشخص گردید که آنها متعلق به دورانِ کشاورزی و دامداری در جنوبِ خاوریِ آلمان
هستند. کوچِ این زنان تنها در طیِ مدتِ ۸۰۰ سال قابلِ پیگیریست. سرپرستِ گروهِ
پژوهش با طنز میگوید به نظر میرسد که این یک رسم در آن زمان بوده باشد.
او اما ادامه میدهد که هم اکنون
پرسشهایِ زیادی مطرح گشته اند. دشوار به نظر میرسد که زنانی با این سنّ آنزمان
به تنهایی کوچ کرده باشند تا برایِ خود شوی
پیدا نمایند. اصلا این زنان از کجا میدانستند
که کجا بختِ ازدواج دارند و این آگاهی چگونه به آنها رسیده بود؟ آیا اینها اصولا
برای ازدواج و تشکیل خانواده به اینجا آمده بودند؟
همچنین شگفت آنگیز میباشد که در
این ناحیه هیچگونه آثارِ ژنتیکی از بازماندگانِ این زنان یافت نشده. شاید نیز این
زنان را برایِ تشکیلِ خانواده به اینجا نیاورده بوده باشند و اینها تنها نیرویِ
کارِ مناسبی بوده اند. گورهایِ یافته شده از ایشان اما از دیدِ آرایش و سامان و
اشیایِ یافته شده در آنها فرقی با گورهایِ بومیانِ منطقه ندارد و از اینروی
نمیتوان تبعیضی میان آنها مشاهده نمود.
پیشتر از آنهم کاوشگران به یک مورد
برخورده بودند که در آن زنی برای رسیدن به خانه شوهر مسافت دوهزار و چهارصد
کیلومتر را ( رفت و برگشت) در طی سیزده تا پانزده ماه پیموده بود ولی همانطور که
گفته شد این تنها یک مورد بود.
No comments:
Post a Comment