بمناسبت روز شیراز سال 1403

 

شیراز و میگن نازِ واسی آُفتوی جِنگِش

قلبا رو گِرِن میزنه به هم تیرشه ی تِنگِش

بلبل تو کوچا، تو پس کوچا غزل می خونه

شعروی ترِحافظ  میچکه از سرِ چِنگِش

عطر گل یاسم و نسترن، بهار نارنج

هی سر می کشه از تو خونوی واز و وِلِنگِش

این جان که اگه چِیش تو چِیشوی هیکی بودوزی

ساز دِلشو می شنُفی از جِلِنگ جِلِنگِش

اینجان که با فوتِ کاسه گری، امرو و فردو

تام پات میسره دنبال دختروی زبرو زِرِنگِش

اَگ دختر همسایه ی دیوار به دیوار،

لیم لیم دیوارک زد تو بدو بزن پلنگِش!!

قلبوی پیزِوری نیس تو سینه ی مردم شیراز

تو بی خودی ریشمیز بزنه تو درز و دِنگِش

دنیا رو تی پس میگشت سمندر

از شهر چه خبر؟ قربون اون آفتاب جِنگِش!