یافته های نو از دوران نوسنگی کرانه های دریای بالتیک نمایان ساختند که نوشیدن شیر در شش هزار سال پیش در این منطقه امری متداول و روزمره بوده است. بازمانده های شیر بر روی خرده سفالهایی که در آن شیر را میجوشاندند هم چنین فاش میسازد که چگونه انسانهای آنزمان از کوچنده های شکارچی به برزگران ساکن مبدل گشتند.
این گذر مرحله ای از کوچنده و شکارچی به ساکن و برزگر امری آرام بود. باستان شناسان و کاوشگران توانستند که حدود 133 خرده سفال را که متعلق به دورانی میان 4500 تا 3700 پیش از میلاد بود در کرانه های دریای بالتیک نزدیک به مرز آلمان و دانمارک بیابند و با انجام آزمایش بر روی این خرده سفالها و بررسی و پژوهش بر روی بازمانده های غذایی به این نتیجه برسند.
آقای زونکه هارتس نماینده موزه استان شلسویگ هولشتاین آلمان که بهمراه کاوشگران بریتانیایی دانشگاه برادفور در عملیات کاوش و حفاری این خرده سفالها شرکت داشت میگوید : اکنون معلوممان گشت که بز و گوسپند و گاو از نخستین دامهایی بودند که توسط این انسانها اهلی گشته و از سوی ایشان برای بهره برداری نگاهداری میشدند.
تاکنون چنین پنداشته میشد که گذشتن از مرحله کوچنده و شکارچی بودن امری پرشتابتر بوده است. آزمایشهای بیشتر بر روی بازمانده های غذاهای چسبیده به خرده سفالها نمایان ساختند که همزمان غذاهای دریایی هم در کنار فرآورده های کشاورزی و دامپروری از اهمیت فراوانی برای انسانها برخوردار بوده است.
No comments:
Post a Comment