پهبادهای پیشرفته سرنوشت جنگهای آتی را رقم میزنند

تکامل روباتهای پرنده سرعتی چشمگیر بخود گرفته است. هم اکنون لشکری از  پهبادها  برفراز مناطق جنگی جهان در حال گشت هستند.

از زمان یازدهم سپتامبر 2001 شرایط پرواز بر فراز آسمانها تغییر یافته است. پرواز هواپیماهای بدون سرنشین گام موثری به جلو برداشته است. بندرت تکامل و تولید وسیله ای از ایندست چنین تاثیری بر روی تحول اوضاع نظامی گذاشته بود که پهبادها گذاشته اند.

تا یازدهم سپتامبر سال 2001 روباتهای پرنده بنوعی در حیاط خلوت صنایع جنگی قرار داشتند و تکمیل طراحی و سرمایه گذاری بر روی آنها چندان جدی گرفته نمیشد. از این تاریخ ببعد تکامل و طراحی این ماشینهای جنگی شکوفایی خاصی را برای خود در پیش گرفت و اندک اندک وظایف جدیدی نیز به این دستگاهها محول گشتند. این چنین بود که پهبادهایی که در آغاز وظیفه عکسبرداری و فیلمبرداری از مناطق و تاسیسات دشمن را بعهده داشتند به ماشینهای جنگی پرنده ای مبدل گشتند که به مناطق و مواضع دشمن ضربه های سهمناکی وارد میکنند.

در سال 2001 ارتش آمریکا تنها 54 پهباد در اختیار داشت، این تعداد هم اکنون به بیش از 4000 عدد رسیده است. کنگره آمریکا برای تکامل و تولید 730 پهباد متوسط و بزرگ دیگر تا سال 2020 بودجه ای برابر با 36،9 میلیارد دلار وضع و تصویب نمود.

نیروی هوایی آمریکا اخیرا اعلام نمود که در این میان تعداد بیشتری افراد هدایت کننده از راه دور پهباد را تعلیم میدهد تا خلبانان جنگی. آمریکائیها در نظر دارند تا از این پهبادها نه تنها در زمینه های جنگی بلکه در امر مبارزه با تروریسم نیز استفاده نمایند.

طراحی و تولید پهبادها چیز جدیدی نیست و در دهه شصت سده گذشته آغاز گردید. آنزمان پهبادها که تا ارتفاع بیش از 200 متر نمیتوانستند پرواز کنند وظیفه داشتند توسط دوربینی که با خود حمل میکردند از مواضع دشمن که پشت خط مقدم جبهه قرار داشتند فیلم و اطلاعات تهیه نموده و به یگانهای خودی ارسال نمایند.

پس از آن آمریکائیها از نوعی پهباد در جریان جنگ ویتنام استفاده کردند که بخاطر سطح ارتفاع پروازی کمی که داشتند اغلب توسط ویتکنگها به زیر کشیده میشدند.

پسان ارتش آمریکا با همکاری سازمان سیا پهبادی ساخت که 500 کیلو وزن داشت و درازای طول بالهایش به بیست متر میرسید و به دستگاههای رادار و مادون قرمز مجهز بود. از این پهبادها بیشتر در عملیات جاسوسی استفاده میگردید. بزودی مشخص گردید که میان ارسال اطلاعات توسط این پهباد و اعزام نیرو و هواپیماهای جنگی به مناطق عملیاتی چندین ساعت زمان وقفه حاصل میگردد که به این امر منتهی میشد که مواضع مورد حمله محل عملیات اغلب از سوی دشمن ترک شده بودند و هدف بی ارزش شده بود. بدینگونه بود که مفکوره تجهیز خود پهبادها به مواد منفجره بوجود آمد.

نیروی هوایی آمریکا این پهباد نو را که پرداتور Predator نام داشت و ساخت کارخانه   General_Atomics در شهر سان دیه گو کالیفرنیا  بود به دو موشک استینگر و دو موشک هل فایر Hellfire  (آتش جهنمی) مجهز نمود.

در سال 2002 پرداتور نوین توانست نخستین آزمایش جدی خود را با موفقیت پشت سر گذارد. در این سال پرداتور یک جیپ با شش سرنشین عضو القاعده را در کشور یمن مورد حمله قرار داد و هر شش سرنشین جیپ را نابود نمود.

سال بعد در جنگ عراق یکی از این پرداتورها بطور اتفاقی در برابر میگ 25 نیروی هوایی صدام حسین قرار گرفت. هدایت کنندگان پرداتور در آمریکا اینبار در عوض واگذاشتن پهنه هوایی میدان تصمیم گرفتند که به مصاف با میگ 25 بپردازند. نخست موشکی از سوی پرداتور به سوی میگ 25 شلیک شد که خلبان میگ با مهارت آنرا دفع نمود و زمانیکه خلبان میگ آتش به روی پهباد گشود، پهباد سرنگون گردید.

با تحلیل جنگی مورد پیش آمده از سوی تحلیلگران نظامی، فرماندهان ارتش آمریکا به این نتیجه رسیدند که طی ارسال اطلاعات در مورد  موقعیت جنگی از سوی پهباد به سوی مرکز ستاد عملیاتی و دریافت دستور از سوی ستاد و عملکرد پهباد دو یا سه ثانیه زمان باارزش وجود دارد که یک خلبان ماهر دشمن بسادگی میتواند از آن برای نابود کردن پهباد استفاده نماید.

از اینزمان نظامیان از پرداتورها بیشتر بر ضد یگانهای زمینی استفاده میکنند و میکوشند تا از درگیری مستقیم با هواپیماهای جنگی سرنشین دار خودداری ورزند. با حمل موشکهای جدید و بمبهای موثر پهبادها امروزه به وسیله جنگی کاملا خطرناک و هوشمندی مبدل گشته اند که بسادگی از دید رادارهای دشمن نیز مخفی مانده و دشمن را غافلگیر میکنند.

بی شک ارزانتر بودن و ساده تر بودن تولید پهبادها نسبت به هواپیماهای جنگی سبب خواهد شد که کشورهای دیگری نیز به صف علاقه مندان به تولید پهباد بپیوندند و همین نیز دیر یا زود به جنگ های پهبادی منجر خواهد شد.