در تابستانِ امسال گروهی از باستان
شناسان و پژوهشگران آلمانی به باز مانده یک کارگاهِ از زمانِ کهن سنگی (حدودِ
۳۵۰۰۰ سالِ پیش) در ایالتِ ساکسن آنهالتِ آلمان برخوردند که در آن نخستین
انسانهایِ نو، عاجِ ماموت را به مهره و وسایلِ تزئینی و هنریِ دیگر
تبدیل میکردند.
نخستین آزمایش‌ها نشان دادند که
این عاجها که بدستِ این صنعت گران افتاده بودند، قدیمی بودند و از خیلی پیشتر در
این محل قرار داشتند.
علت دو چیز میتوانست بوده باشد، یا گله‌ای
از ماموتها در اینجا بطورِ دست‌جمعی و بر اثرِ بیماری یا اتفاقِ دیگری مدتها پیش
از ورود انسانهای نو (مردمان دوران پارینه سنگی) نابود شده بودند و یا اینکه این عاجها
بازمانده‌های یک شکارِ بزرگِ انسانهایِ نئاندرتال در چند هزار سال پیشتر از آن
بوده باشند که در آنجا بر رویِ هم انبار گشته و سپس توسطِ نخستین انسانهایِ
مدرن موردِ استفاده قرار گرفتند.
چیزی را که پژوهشگران متوجه شدند، اینبود که در گوشه‌هایِ مختلفِ این کارگاه کارهایِ مختلف انجام می‌گرفتند. این
یعنی تقسیمِ و سازماندهیِ کار.
کارگاه مساحتی برابر با ۶۰۰۰ تا
۲۰۰۰۰ مترِ مربع داشت و تا کنون بزرگترین کارگاهِ یافته شده در نوعِ خود از نخستین
انسانهایِ نو ( پارینه سنگی ) میباشد که به ما این امکان را میدهد به
درونِ زندگی‌ِ اجتماعی و سازماندهی کاریِ مردمانِ آن زمان نظر بیفکنیم.
No comments:
Post a Comment