پاسدارانِ سوئیسی

این هفته پاپ جدید، رهبر مذهبی کاتولیکهای جهان از سوی کاردینالها انتخاب گردید. در طی مراسمی که بهمین مناسبت از رسانه های جهان پخش گردید، در گوشه و کنار پاسداران محافظ پاپ و واتیکان نیز نشان داده میشدند. در این نوشته میخواهم بگونه بسیار مختصر مطالبی را  در مورد تاریخچه و چگونگی پدید آمدن ایشان  بنویسم.

تنها یگانِ مسلحِ باقیمانده برایِ حفاظتِ شخصی‌ پاپ، رهبرِ کاتولیک‌هایِ جهان، پاسدارانِ سوئیسی او هستند. زبانِ رسمی‌ِ افرادِ این یگان ایتالیایی و آلمانیست. این یگان در سالِ ۱۵۰۶ میلادی توسطِ پاپ ژولیوس دوم   که او را پاپ مخوف یا پاپ جنگجو نیز مینامیدند،  ایجاد گردید.

در سال ۱۵۰۵ پاپ ژولیوسِ دوم در یک گردِ هم آیی‌ عمومیِ نمایندگانِ کلیساها یه کاتولیکِ کشور‌هایِ مختلف از همپیمانانِ سوئیسی پرسید که آیا حاضرند یگانی از مزدورانِ سوئیسی را برایِ حفظ و حراستِ واتیکان در اختیار قرار دهند، که پاسخِ ایشان آری بود. هزینه استقرار و تنخواه و مواجب این مزدوران را برادرانِ فوگر یعنی  ژاکوب فوگر  و  اولریش فوگر  که از خانواده‌ ای آگسبورگی در آلمان بودند، متقبل گشتند. فوگر‌ها از بانکداران و بازرگانانِ بسیار معتبر بودند. ژاکوب فوگر را ژاکوبِ پولدار مینامیدند.

فوگرها جهتِ آسان سازی و قانونی سازی کارهایِ تجاری خود، رابطه بسیار خوبی را با کلیسایِ کاتولیک حفظ میکردند، از جمله با پتر فون هرتنشتاین Peter von Hertenstein  که از اشراف و همزمان از اقوامِ یکی‌ از اسقف‌هایِ اعظمِ کلیسا بود.  پتر فون هرتنشتاین بود که راه‌هایِ دیپلماتیک را برایِ استخدام گشتنِ مزدورانِ سوئیسی فراهم آورد. چیزی که موردِ مسرتِ هر دو طرفِ قضیه گردید.

مزدورانِ سوئیسی در آنزمان از آوازهٔ خوبی برخوردار بودند، آنها با وجودیکه مزدور بودند اما برخلافِ دیگر مزدوران به عهدی که می‌بستند بیشتر پایدار میماندند و دلیر و جنگی نیز بودند، از اینرو برایِ پاپ و واتیکان وزنه خوبی به حساب می‌رفتند. در سال ۱۵۰۶ میلادی ۱۵۰ مزدورِ سوئیسی، به فرماندهی سروان کاسپار فون سیلنن (از بستگان پتر فون هرتنشتاین که ایشان را همراهی می‌نمود) واردِ روم شدند.

این وفاداری مزدورانِ سوئیسی دو دهه بعد به سختی محک خورد و ایشان از این آزمایش سربلند بیرون آمدند. در ششمِ ماهِ مایِ سالِ ۱۵۲۷، زمانیکه  پاپ کلمنس هفتم   پس جنگِ با کارلِ پنجم پادشاهِ آلمانی که سودایِ پادشاهی جهانی‌ در سر میپروراند، شکست خرد و در حالِ پس نشینی بود، سه‌ چهارمِ پاسدارانِ سوئیسی او به همراهیِ فرمانده‌شان کشته شدند. کلمنسِ هفتم توانست که از این معرکه جانِ سالم بدر برد اما اندکی بعد دستگیر شد و پاپ را مجبور کردند که بجایِ پاسدارانِ سوئیسی، یگانِ ۲۰۰ نفریِ پاسدارانِ آلمانی برگزیند.

ده سال بعد شرایط و اوضاع سیاسی برای  پاپ پل سوم  بگونه ای فراهم گشت که او بتواند دوباره پاسدارانِ سوئیسی را برگرداند. مشابهِ این امر یکبارِ دیگر در سالِ ۱۷۹۸ اتفاق افتاد. در ۱۶ فوریه آنسال یگانهایی از ارتش فرانسه واتیکان را به اشغال در آورد و پاپ پیوسِ ششم مجبور به استعفا گردید.

یگانه پاسداران سوئیسی را منحل و خلع سلاح کردند و ایشان مجبور به بازگشت به وطنِ خود گردیدند اما در سال ۱۸۰۰  پاپ پیوسِ هفتم یگانِ پاسدارانِ سوئیسی را دوباره احیا نمود که تا به امروز نیز ایشان وظیفه حفاظت از پاپ و واتیکان را رسماً بعهده دارند. 

از آنجا که از سال ۱۸۴۸ برای شهروندان سویسی خدمت در ارتش کشور بیگانه رسما ممنوع اعلام گردیده، در سویس یگان پاسداران سویسی را نوعی پلیس قلمداد میکنند تا ایشان بتوانند بدون دعوای حقوقی به کار خودشان ادامه دهند.