بنا به قانونِ تصویب شده در اروپا
خودروهایِ دیزلی یا گازوییلی اجازه دارند که در هر کیلومتر تا ۶۰۰ میلیارد
ذره دوده در هوا رها کنند.
از آنجا که احتراقِ سوختِ دیزلی
مقدارِ بسیار بیشتری از ذراتِ دوده را تولید
میکند، نصبِ پارتیکل فیلتر یا صافیِ دوده در خودروهایِ دیزلی اجباری شد و خودرویِ
دیزلِ بدونِ صافیِ دوده، اجازه حرکت در اروپا را بدست نمیاورد.
دوده خودرو را به سه دستهِ درشت
(بالایِ ۲،۵ میکرومتر)، نرم (۲،۵ میکرومتر) و بسیار نرم
(۰،۱میکرومتر) بخش نموده اند. قطرِ هر میکرومتر برابر با یک هزارمِ قطرِ تارِ مویِ
انسان است.
پارتیکل فیلترهایِ تعبیه شده در
خودروها از پخشِ ذراتِ درشتِ دوده به هوا تا مقدارِ زیادی جلوگیری میکنند
ولی ذراتِ ریزتر باقی میمانند و حتی با بالا رفتنِ توانِ احتراقیِ موتورِ
خودرو به هنگامِ سرعت گرفتن بر میزانِ ذراتِ نرم افزوده میشود.
مشکل بزرگ اینجاست که هرچه این
ذرات ریزتر باشند بیشتر به ژرفای شش
انسانها نفوذ مینمایند و شبکه های پدافندی شش عملا در برابر آنها ناچیز مینمایند.
این ذرات یکی از عاملین بزرگ پیدایش سرطانهای گوناگون بخصوص سرطان شش در بدن انسان
میباشند.
سال ۲۰۰۲ در گزارشی رسمی از سوی اداره امور محیط زیست
(آنزمان هنوز به وزارتخانه مبدل نگشته بود) به این امر اشاره مستقیم گردید و همه
خودروسازها در جریان امر قرار گرفتند.
این اداره همچنان در مورد بکارگیری
و استفاده صافی های ارزان قیمت که عملا بی فایده اند، هشدارهای جدی به خودروسازها
داده بود. بعنوان اهرم بکارگیری صافی های درست و مناسب این اداره به دولت پیشنهاد
کرده بود که فروش این خودروها ممنوع نگردد ولی بر مالیات خودروهایی که از چنین
فیلترهایی استفاده میکنند، بطور موثری بالا برده شود.
No comments:
Post a Comment