آیا میدانستید؟

کشورِ آلمان یکی‌ از پر آب‌ترین کشورها میباشد. میزانِ بارندگی در این کشور چنان مناسب است که آلمان علیرغمِ پهنهِ کم و جمعیتِ نسبتاً  زیادش ( با ۸۱ میلیون نفر، یکی‌ از پر جمعیت‌ترین کشورهایِ اروپا) قادر است  به اندازه ای گندم و ذرت و انگور تولید کند که بتوان بخشی از آن‌ را به خارج صادر نمود.

با وجودِ این دولت و نهادهایِ مردمی پیوسته مردمِ کشور را به مصرفِ کمترِ آب تشویق میکنند. دولت که برایِ هر کس میانگینِ مصرفِ آب مشخص کرده و با بالا رفتن مصرف خانواده‌‌ها از میزان معین شده میانگین، ایشان موظف به پرداختِ بهای اضافه مصرف میگردند ولی‌ این زیاده مصرفی بهایِ بسیار بیشتری دارند تا بهائی که برایِ میانگین مشخص شده.

برایِ نمونه اگر میزان آبِ مصرفی در حدِ میانگین را ۰،۲ سنت حساب کنیم، با پیشی‌ گرفتنِ میزانِ مصرف، این اضافه مصرف دیگر  لیتری ۰،۲ سنت نیست بلکه لیتری ۰،۷۵ سنت میشود.

با این حساب ۱۰۰۰ لیتر آبِ لوله در حالت میانگین چیزی میشود در حدِ ۲ یورو.

در آلمان سیستمهایِ فاضلاب موجود است. جالب اینجاست که شهرداری برایِ هر ۱۰۰۰ لیتر که واردِ فاضلاب شود مبلغِ ۵،۶ یورو مطالبه می‌کند. یعنی حدود سه و نیم یورو بیشتر از خود آب آشامیدنی زیرا میبایست این آبهای ناپاک را دوباره تصفیه کنند و نگاهداری خود شبکه های فاضلاب و تصفیه و آب رسانی هم خرج دارند.

مجموعه اینها سبب گشته که مصرف کننده آلمانی و کلا اروپایی بسیار محتاطانه عمل نماید و به مرورِ زمان این کنش دیگر جزئی‌ از رفتار و روش‌هایِ مردم گشته.

ماجرا ولی به همینجا ختم نمیشود. چندی پیش مسئولِین شبکه‌هایِ فاضلاب شهرهایِ گوناگون (عمدتاً بزرگ شهرها) در آلمان خواستارِ آن‌ گشتند که مصرف کنندگان آبِ بیشتری مصرف کنند تا بر اثر آن همچنین آبِ بیشتری به فاضلاب‌ها سرازیر گردند و فشار آب جاری در فاضلابها افزایش یابد.

ماجرا از این قرار بود که گروهی در کنارِ مصرفِ آب زباله‌هایِ دیگر را هم راهی‌ِ فاضلاب میکردند و همین سبب شده بود که شبکه‌ها بند آیند و مسدود شوند و تنها راه‌هایِ حلِ این مشکل سه‌ چیز بودند :

یا مصرف کننده از ریختنِ زباله‌هایِ دیگر به دستشویی خود داری کند. این پیشنهاد ضررِ مالی‌ برایِ کسی‌ نداشت.

یا با جریان ساختنِ بیشترِ آب و بالا بردن فشار جریان آب در شبکه های فاضلاب شستنِ شبکه‌ها را میسر سازد. ضررِ مالی‌ این پیشنهاد متوجه خودِ مصرف کننده میگردید.

و یا اینکه اگر دو راه حل پیشنهادی نخست عملی نشوند شهرداری‌ها مجبور میشوند که مامورینی برای پاک کردن شبکه های فاضلاب استخدام ‌نمایند. استخدام این مامورین مخارجی را به شهرداریها تحمیل مینماید. ضررِ مالی‌ این پیشنهاد بطورِ غیرِ مستقیم متوجه مصرف کننده میگردد. زیرا همگان میدانند که شهرداریهایِ آلمان مخارجی را که از سوی مردمِ قابلِ پیشگیری باشند بهیچ وجهی متقبل نمیشوند و بهای خدمات خود را بلافاصله و بدون درنگ و تردید  با مخارجشان متناسب میگردانند.

عاقبتِ ماجرا تا حدودی از همان آغاز مشخص بود.