خودروهای برقی و برخی از عوارض جانبی آنها

در حالیکه آمدنِ نسلِ خودروهایِ برقی‌ به بازار قطعی به نظر میرسد، پرسشی اندیشهِ اقتصاد دانان، جامعه شناسان و بجز آنها، دیگر مردمانِ عادی را به خود مشغول کرده هست. آینده کاری و استخدامیِ بسیاری از ایشان که مستقیما و یا با واسطه کم برای صنعت خودروسازی کار میکنند.

در کشوری مانندِ آلمان که یکی‌ از ارکانِ پر اهمیتِ اقتصادش را صنعتِ خودرو سازی تشکیل میدهد که کارکنانِ مستقیم و غیرِ مستقیمِ زیادی را شامل می‌شود، این موضوع اهمیتِ بسزایی پیدا می‌کند زیرا آینده کاریِ بسیاری از ایشان بدان بستگیِ مستقیم دارد. بنا به آمار دولت آلمان از هر هفت فرصت کاری در آلمان یکی از آن به گونه مستقیم و غیرمستقیم به آن وابسته است

کارشناسان و پژوهشگرانِ کمبریج بر این باورند که با آمدنِ خودروهایِ برقی‌ فرصت‌هایِ کاریِ جدیدی به وجود خواهند آمد، چیزیکه هم منطقی‌ به نظر می‌رسد و هم دور از انتظار نمیباشد.

اما اینجا صحبت از چه مقدار، در چه مدت و مقایسهِ آن با حالاتِ امروزهِ بازارِ کار و نیز تاثیرش بر این بازار کار کنونی میباشد که در نمودارِ کمبریج بگونه نیمه مشخص گشته. همچنین مشخص نگشته که این نمودار در موردِ کدام کشور صادق است. همه میدانیم که برایِ نمونه شرایطِ بازارِ کار در آلمان و بریتانیا در این رشته بخصوص کاملا متفاوت میباشند. در کشور آلمان خودروسازان بزرگی مانند بنز، ب ام و، آئودی، پورشه، فولکس واگن و حتی شعبات فورد و تویوتا و و و  وجود دارند و در پی ایشان قطعه سازان.

در اینجا نخست نمودار کمبریج را نمایان ساخته و نوشته های آنرا که بزبان آلمانی هستند توضیح میدهم.

توضیحِ نمودارِ کمبریج : راستای استوار بر سال ( از ۲۰۱۵ تا ۲۰۵۰) و  راستای فرصت‌هایِ جدیدِ شغلی‌ که به وجود میایند.

توضیحِ رنگ‌ها در نمودارِ کمبریج :

زرد  شرکتهایِ ارایهِ خدمات

سرخ شرکتهایِ تولیداتِ برقی‌

سبز دیگر شرکتها

آبی‌ کمرنگ شرکتهایِ تولیدِ برق و هیدروژن

نارنجی شرکتهایِ سازه

سیاه شرکتهایِ فرآورده‌هایِ نفتی‌

آبی‌ِ  پر رنگ خودروسازی

بنا به این نمودار نخستین جنبش و بالا و پایین رفتنها را از سالِ ۲۰۲۰ میتوان واضحا مشاهده نمود ( باز هم تاکید می‌کنم که بستگی به کشور هم میتواند داشته باشد).  بنا به نمودارِ کمبریج در مجموع اوجِ ایجادِ فرصتِ کاریِ جدید را میتوان در سالِ ۲۰۵۰ یعنی بیش از سی‌ سالِ دیگر مشاهده نمود. در آنزمان خیلی‌ از ما دیگر در قیدِ حیات نمیباشیم.

خوب این از جنبه‌هایِ مثبتِ کاریِ خودروهایِ برقی‌. حال اندکی‌ هم به نکاتِ منفی‌ِ آن و فرصتهایِ شغلی‌ که در بخش صنعت خودروسازی از دست میروند بپردازیم.

پیشتر از همه اگزوز سازان و موتور و گیربکس ( سوختِ فسیلی ) سازان و رادیات سازان سنتی در  معرضِ نابودی قرار میگیرند و بدنبال آن موجی از ورشکستگیِ شرکتهایِ کوچکتر و بیکاری بدنبال خواهد آمد. موتورهای خودروهای برقی‌ عمدتاً  از ۲۰۰ قطعه تشکیل شده اند  درصورتیکه  موتورهایِ سوختِ فسیلی را حدودا  ۲۰۰۰  قطعه میسازند.

بخش‌هایی‌ از خودرو مانندِ پدال‌هایِ کلاچ و ترمز به احتمالِ بسیار زیاد حذف خواهند شد و و و …

از آن گذشته، این تنها کارکنان و کارمندانِ  خودروسازان نیستند  که از این ماجرا متضرر میگردند، بلکه بخش بزرگی از تعمیرکاران را نیز بایستی‌ به آنها اضافه نمود. دستگاه‌هایِ زیرِ کاپوتِ خودروهایِ برقی‌ کمتراز  خودروهایِ سوختِ فسیلی خراب می‌شوند و اگر هم شوند کمتر تعمیرکارِ سنتیست که به کارِ تعمیرِ آنها وارد بوده و دستگاه‌هایِ لازم  برایِ آنرا داشته باشد.

این تغییرات چنان زیاد هستند که رییس شورایِ کارگران و کارمندانِ کارخانه مرسدس بنز هشدار داده واز آمدن خودروهایِ برقی ابرازِ نگرانی‌ کرده.

از سوی طرفداران خودروهای برقی این موضوع مطرح می‌شود که به جایِ این قطعات، جایگزینهای دیگری تولید خواهند شد، مثلاً باتری.

بجز تسلا که باتری سازیِ خود را عمدتاً خود در دست دارد دیگر خودروسازن چندان متکی بخود نیستند و وابسته به چین و کره جنوبی و سامسونگ و پاناسونیک میباشند.

شرکتی مانندِ ب ام و نیز که خواسته مستقل عمل کند، تولیداتِ خودروهایِ برقی‌ خویش را به چین منتقل نموده است.

در شگفتم اگر دولتِی مانند دولت آلمان که عمدتاً مخارجِ خویش را از مالیات‌های مستقیم و پرداختهای ایالتی تامین می‌کند، در این رابطه متضرر نشود.

بنابراین جدا از ملاحظات و پرداختن به جنبه های استراتژیک و لجستیکی برای خود خودروسازان در امر بیکباره آوردن خودروهای برقی به بازار ( کارخانجاتی مانند تسلا و یا ولوو استثنا هستند. اولی از همان آغاز با خودروهای برقی شروع کرد و دومی دهه هاست که جلوتر از تکنولوژی موجود در بازار حرکت میکرده) دولتهایی مانند دولت آلمان نیز خوشتر میدارند تا خودروهای برقی بگونه مرحله ای وارد بازار گردند تا بیکباره نیز بر تعداد بیکاران و ناراضیان افزوده نگردد.