ای عاشقان،ای عاشقان، پیمانه
ها پرخون کنید
وزخونِ
دل چون لاله ها، رخساره
ها گلگون کنید
آمد
یکی آتش سوار، بیرون جهید از این حصار
تا
بر دمد خورشید نو، شب
را زخود بیرون کنید
آن
یوسف چون ماه را، از
چاهِ غم بیرون کشید
در
کلبه احزان چرا این ناله محزون کنید؟
از
چشمِ ما آینه ای در پیشِ آن مه رو نهید
آن
فتنه فتانه را بر خویشتن مفتون کنید
دیوانه
چون طغیان کند، زنجیرو زندان بشکند
از
زلف لیلی حلقه ای در گردن مجنون کنید
دیدم
به خوابِ نیمه شب، خورشید و
مه را لب به لب
تعبیر
این خوابِ عجیب ، ای صبح خیزان چون کنید؟
نوری
برای دوستان، دودی
به چشم دشمنان
من
دل بر آتش مینهم، این هیمه را افزون کنید
زین
تخت و تاجِ سرنگون، تا کی رود سیلاب خون؟
این
تخت را ویران کنید، این
تاج را وارون کنید
چندین
که از خم در صبوح، خونِ دل ما میرود
ای
شاهدانِ بزم کین، پیمانه
ها پر خون کنید
No comments:
Post a Comment