......و
چون دوازده روز از نبرد سهمگین میان جنگنده اهریمن، اپوش بنشسته بر اسپ سیاه ( یا خود اسپ سیاه ) با فرشته باران تیشتر جنگاور اهورامزدا سوار بر
اسپی سپید ( یا تیشتر خود بگونه اسپ سپید ) در آسمانها که در آن اپوش و تیشتر با گرز و پتک بر هم میتازیدند و بر سر و کوپال یکدیگر میکوبیدند، بگذشت به سیزدهمین روز تیشتر با تندر و باران بر اپوش
تیرباریدن گرفت و او را از آسمانها بخاک انداخت.
به سبب فرود آمدن اپوش (قربانی) و
بارش باران برخاک، زمین حاصلخیز گشت و جوانه ها از دل خاک سربرزدند و طبیعت دوباره جان گرفت و زندگی آغاز کرد. از آنرو مردمان ائیرنه
وئجه (سرزمینهای ویژه آریائیها) روز سیزده و شماره سیزده ماه را بنام تیر (تیشتر)
خواندند و خجسته شمرده و ارجش نهادند.
آگاهان و هوشیاران گاه کنون نیز با فراست آنرا دریافتند و روزی را
که سیزده بدر میخوانند و مردمان به اشتباه آنرا بر اثر گذر زمان و فراموش کردن داستان
راستین، روزی برای دفع نحسی میپنداشتند، بیاد آغاز زندگی در طبیعت و کوشش در پاک
نگاه داشتن آن، روز طبیعت خواندند.
با سپاس از آموزگارم که دیروز مرا
بیاد این واژه و داستان مفصلی که درپشت آن است و من اینجا کوتاه شده آنرا آوردم،
انداخت.
No comments:
Post a Comment