سخنانی چند از جوزپه مازینی

از جوزپه مازینی که  در جنوای ایتالیا زاده شده و در شهر پیزای ایتالیا از جهان رفت سخنانی چند بجای مانده است که من در اینجا بخشی از آنها را بازگو می کنم.

پیش از آن سخنی کوتاه در مورد مازینی:

 مازینی مردی بسیار مومن و معتقد و یکی از پیشروان جنبش جمهوریت در ایتالیا بود. او در سال 1860 با گروهی از داوطلبان که نام دسته هزاری نام گرفت و از هزار و شصت و هفت نفر تشکیل می شد در جزیره سیسیل به جوزپه گاریبالدی و سه نفر دیگر پیوست تا در جنگهای استقلال از سرزمینهای غیر متحد ایتالیایی در برابر فرانسویان دفاع کند. از این پنج نفر بعدها با نام پدران ایتالیا یاد شد. از آنجا که افراد دسته هزاری کت های سرخ رنگ می پوشیدند به سرخ جامگان شناخته شدند.

خطا مصیبتی است که جای گلایه دارد. اما دانستن حقیقت و عدم تطابق اعمال خود با آن جنایتی است که آسمان و زمین آن را محکوم می کنند.

نخستین و بزرگترین وظیفه انسان تعهدش درقبال بشریت می باشد. شما پیش از اینکه شهروند و یا پدر باشید، انسان هستید.

بدون داشتن آزادی برای افراد، اخلاقی هم وجود ندارد، زیرا تا زمانی که انتخاب آزادانه میان خیر و شر، میان تعهد به پیشرفت عمومی و روحیه خودپرستی وجود نداشته باشد، مسئولیت پذیری نیز از سوی افراد جامعه وجود نخواهد داشت.

باید بدانیم که وطن پیش از هر چیز و بالاتر از هر چیزی باید قرار داشته باشد.

بدون آموزش همگانی در همه سطوح و تحت هر شرایطی، اخلاق وجود ندارد. شعورملی نیز تنها از اخلاق می تواند سر برون آورد.

فرشته خانواده، زن است.

انقلاب‌های بزرگ بیشتر با انجام اصولی که در ابتدا به عموم وعده داده شده اند پایان می یابند تا با سرنیزه. 

نخست در حوزه های اخلاقی ولی همزمان وبلافاصله در حوزه های مادی برای بهبود حال عموم.

دوران فردگرائی به پایان رسیده است. مردمانی که بر روی سرزمینی زندگی می کنند تنها با اتحاد می توانند نیرومند شوند.

انقلابها بواسطه آموزش خود را گسترش می دهند، توسط دانش و آگاهی به پختگی می رسند ولی قداست خود را تنها زمانی می یابند که به بهبود حال همگان بیانجامند.