ذرت‌هایِ دستکاری شده ژنتیک

برایِ اینکه مشخص گردد آیا ذرتهایِ دستکاری شده ژنتیکی و آبهایِ بطری که حاویِ گلوفوسات هستند برایِ انسانها بی خطر میباشند یا نه‌  در سال  2010 از سویِ یک دانشمند  فرانسوی بنامِ ژیل اریک سرالینی Gilles-Eric_Seralini  استادِ دانشگاهِ در رشته  میکروبیولوژی آزمایش‌ها و پژوهشهایی انجام گرفتند که بنام عملیات سرالینی  Seralini_affair  نامی گشتند.

آقایِ سرالینی و تیمِ همراهش ۲۰۰ موشِ آزمایشگاهی را به ۱۰ گروه بخش نمودند.

به  گروه نخست ۱۱% ذرت دستکاری شده، گروهِ دوم ۱۱% ذرت دستکاری شده و آب با محتوایِ گلوفوسات،  به ۲ گروه بعد به ترتیب ۲۲% ذرت دستکاری شده با آبِ معمولی و آبِ بهمراه گلوفوسات  و به دو گروهِ سوم نیز به همان ترتیب منتهی‌ با ۳۳% ذرت دستکاری شده دادند.

دو گروهِ آخر بعد غذایِ معمولی‌ ولی‌ با آبِ به گلوفوسات آغشته شده و دو گروهِ آخر غذایِ معمولی و آبِ معمولی دریافت کردند.

گلوفسات حشره کسی‌ می‌باشد که پس از مصرف بر روی میوهٔ و سبزیجات باقی‌ میماند و یا به همراه دیگر چیز‌ها در زمین نفوذ کرده و به آبهایِ آشامیدنی میرسد.

پس از انجامِ این آزمایش، موش‌هایی‌ که به تناسب از دانه‌هایِ ذرت دستکاری شده و یا آبِ آلوده مصرف کرده بودند، به تناسب هم خطرِ رشدِ غده‌هایِ بدخیم و مرگِ زودرسِ بیشتری داشتند.

نتایج این آزمایشها در سال 2012 انتشار یافتند و جالب اینجاست که در همان موقع سازمانهایِ دولتیِ کشورهایِ گوناگونی در اروپا به مخالفت با نتایجِ منتشر شده این آزمایش‌ها پرداختند.

از آغازِ سالِ آینده میلادی (2014) قرار است که تجارت و مبادلاتِ موادِ غذایی میا‌‌نِ آمریکا (‌ که در آن عمدتا از این مواد و بذرهایِ دستکاری شده  استفاده میگردد) و کشورهایِ اتحادیه اروپا ( که تا کنون با سرسختی و مقاومتِ شهروندانش تا حدی از گسترش چنین عوارضی جلوگیری شده است)، بگونه گسترده‌ای آزادتر شود و راه را برای ورودِ کالاهایِ خوراکی آمریکایی را که بخاطر استفاده از بذرهای دستکاری شده و حشره کشهای مشکوک و بیماری زا، واجد استانداردهای حاضر اتحادیه اروپا نیستند  به بازارهایِ اروپا باز کند.

از اینرو خیلیها به اینگونه بازپس گرفتنِهای نتایجِ آزمایشگاهی شخصی‌ و نیمه دولتی با دیده تردید مینگرند.