ناآشنا - بمناسب زاد روز فروغ فرخزاد

باز هم قلبي به پايم اوفتاد 

باز هم چشمي به رويم خيره شد 

باز هم در گير و دار يك نبرد 

عشق من بر قلب سردي چيره شد 

باز هم از چشمه لبهاي من 

تشنه يي سيراب شد ‚ سيراب شد 

باز هم در بستر آغوش من 

رهروي در خواب شد ‚ در خواب شد

بر دو چشمش ديده مي دوزم به ناز 

خود نمي دانم چه مي جويم در او 

عاشقي ديوانه مي خواهم كه زود 

بگذرد از جاه و مال وآبرو 

او شراب بوسه مي خواهد ز من 

من چه گويم قلب پر اميد را 

او به فكر لذت و غافل كه من 

طالبم آن لذت جاويد را 

من صفاي عشق مي خواهم از او 

تا فدا سازم وجود خويش را 

او تني مي خواهد از من آتشين 

تا بسوزاند در او تشويش را 

او به من ميگويد اي آغوش گرم 

مست نازم كن كه من ديوانه ام 

من باو مي گويم اي نا آشنا 

بگذر از من ‚ من ترا بيگانه ام 

آه از اين دل آه از اين جام اميد 

عاقبت بشكست و كس رازش نخواند 

چنگ شد در دست هر بيگانه اي 

اي دريغا كس به آوازش نخواند