چگونه میتوان نه میلیارد نفر را سیر کرد؟

مصرف گوشت از سوی انسانها هر روز بیشتر و بیشتر میشود بخصوص در کشورهای در حال توسعه و این درحالیست که در بیشتر کشورها مساحت زمینهای زیرکشت هر روز کمتر میگردد.

هرشب در جهان یک میلیارد نفر انسان با شکم گرسنه سر بر بالین میگذارند.

با توجه به این موضوع سال گذشته دبیر کل سازمان ملل متحد بان کی مون در روز جهانی مواد غذایی یک روز بطور سمبلیک اعتصاب غذا کرد تا بر این امر تاکید ورزد که اگر واقعا خواست سیاسی جدی برای رسیدن به این هدف در جهان موجود باشد، انسان از نظر تکنیکی در موقعیتی هست که بتواند گرسنگی را در جهان از میان بردارد.

بنا به گزارش نشریه انگلیسی Journal Proceedings of the Royal Society B دانشمندان و متخصصین نیز داشتن توانایی تکنیکی انسان را در امر مقابله با گرسنگی در جهان تایید میکنند.

پژوهشگران حتی پس از انجام بیست و یک پروژه عظیم بین المللی و تخصصی تحقیقی در اینمورد، مدعی هستند که امکانات موجود انسان بر روی زمین اگر برخی از خواستهای سیاسی کشورهای ذینفع مانع نگردند، قادر میباشند که حتی جمعیتی برابر با نه میلیارد نفر انسان را به راحتی سیر نمایند.

این عدد دومیلیارد بیشتر از جمعیت حاضر بر روی کره زمین میباشد.

انتظار میرود که با روند موجود ازدیاد جمعیت بر روی کره زمین، درسال 2050 میلادی جمعیت انسانهای کره زمین واقعا به نه میلیارد هم برسد.

چارلز گادفرای Charles Godfray استاد بیولوژی دانشگاه آکسفورد که فعالانه در انجام برخی از این بیست و یک پروژه تحقیقی شرکت داشته میگوید : در این تحقیقات تاکید تنها بر سیر کردن نبود بلکه هدف سیر کردن با مواد غذایی تهیه شده با استانداردهای پذیرفته شده و بالای بین المللی و قابل قبول، مد نظر قرار داشت.

موضوع اما بهمین سادگی هم که شما در این سطور میخوانید نیست.

گادفری میگوید : با در نظر گرفتن بحران جهانی آب که هر روز بزرگتر هم میشود و همچنین دامداری صنعتی که نه تنها کیفیت مطلوب را نداشته بلکه حتی در گرمتر شده هوا دخالت مستقیم دارد، بایستی روشهای به روز شده سنتی تولید مواد غذایی را دوباره جایگزین شیوه های صنعتی که اخیرا در تمامی جهان عرضه گشته نمود.

موضوعی که پژوهشگران را بیشتر از هرچیز دیگری نگران میسازد، ازدیاد مصرف مواد غذایی گوشتی است.

تولید مواد گوشتی از دامها علاوه بر صدمه جدی وارد آوردن مستقیم بر محیط زیست، سطح زیر کشت جهت تولید محصولات غذایی گیاهی را بخاطر تولید غذاهای دامی شدیدا محدود میسازد.

پنجاه درصد زمینهای بار ده روی کره زمین مستقیم (بصورت چراگاه) و یا غیرمستقیم ( بطور مثال کشت ذرت برای طیور و دام ) در خدمت تهیه غذای دامی هستند و این در حالتیست که بیش از بیست درصد از مساحت زمینهای زیر کشت جهان در دو دهه گذشته بایر گردیده است.

در عوض حوضچه ها پرورش ماهی اگر با اسلوب و روش مناسب و در نظر گرفتن کلیه امور مربوط به محیط زیست انجام گیرند نه تنها پاسخگوی خوبی برای جانشین ساختن مواد گوشتی هستند بلکه فشار وارده بر ماهیهای دریاهای آزاد و رودخانه ها را نیز کم میکنند.

امر دیگری که در این گزارشها درج گردیده، بخش مربوط به جولیان پارفیت Julian Parfitt میباشد که با مطالعات و نتایج پژوهشهایش بیشتر به مسئله از منظر نحوه تغذیه انسانهای مختلف از کشورهای مختلف نگریسته و متوجه گردیده که بطور میانگین بیش از یکسوم مواد غذایی خریداری شده به ذباله دانها ریخته میشوند.

دو مسئله در هنگام پخش این گزارشها بنظر میرسد که از دیده ها بدور مانده باشند.

نخست اینکه در این گزارشها صحبتی نشده است که آیا منظور از تهیه مواد غذایی کافی، تهیه مواد غذایی است که بر اثر تغییر ژن بدست آمده اند. زیرا مسائلی مانند سیب زمینی ژن دگرگون شده و یا گوجه فرنگی ژن دگرگون شده و غیره و تاثیراتشان بر روی انسانها هنوز مشکوک میباشند.

اتحادیه اروپا سیب زمینی ژن دگرگون شده را تنها برای تهیه کاغذ مناسب دانست و نه مصرف ولی هیچگونه کنترل جدی وجود ندارد که این سیب زمینی ها سر از قابلمه ها در نیاورند.

اصولا کنترل کردن هر چیزی، امری پر هزینه است.

دوم مسئله تامین کار است، همه میدانند که کسی توان خریدن (مواد غذایی) دارد که پول دارد.

کسی پول دارد که کار دارد. تولید کار نزدیک به سه دهه میباشد که به مسئله بزرگ و حادی مبدل گشته است.

بنابراین نظریه توانایی داشتن انسان برای سیر کردن نه میلیارد نفر جمعیت روی زمین، عملا در حد تئوری گوش نوازی باقی میماند، نه کمتر و نه بیشتر.