چین و هند را کمبود زن تهدید میکند

خانواده ها در کشورهای هند و چین غالبا خواستار فرزند پسر میباشند. سقط جنین های مونث در این کشورها امر نادری نیست. آخرین پژوهشها نشان میدهند که تناسب میان تعداد افراد مونث و مذکر در اینگونه جوامع بطور آشکار بهمریخته و دانشمندان و جامعه شناسان در این زمینه اعلام خطر میکنند.

در این کشورها مردان مشتغل بطور سنتی درآمد بیشتری دارند تا زنها و از آن گذشته داشتن فرزند مذکر نام خانواده را زنده نگاه میدارد ( در همین رابطه ن. ک. به  ازدیاد مرد در جامعه چین  ). 

پی آمد اینگونه طرز فکر کاهش بیست درصدی تعداد زنان نسبت به مردان در این کشورها طی بیست سال آینده میباشد. این آمار را خانم ترز هسکت  Threse Hesketh رئیس گروه پژوهشگران از دانشگاه لندن در مجله علمی تخصصی کانادایی  CMAJ Canadian Medical Association Journal  و  تایمز هندوستان  منتشر نموده است. خانم هسکت اضافه میکند که خطر جدی در مورد گسترش معضلات روانی و افزایش خشونت و جرایم در این کشورها که نشئت گرفته از این معضل هستند، وجود دارد و هم اکنون حس میشود.

هم در چین و هم در هند داشتن فرزند مذکر ارجحیت دارد زیرا داشتن فرزند مذکر از دید افراد این جوامع علاوه بر دلایل ذکر شده بالا ( درآمد بیشتر و زنده نگاه داشتن نام خانواده)  بنوعی نیز بیمه زمان پیری پدر و مادر حساب میشود.
.

از عوامل موثر در پدید آمدن خطر کمبود زن در چین اخذ سیاست تک فرزندی از سوی دولت این کشور و در هند ترس از پرداخت جهیزه بهنگام ازدواج دختران میباشد. این موضوع به سقط جنین مونث در ایندو کشور انجامیده است. 

بنا به کارپایه عمل و اعلامیه پکن در چهارمین کنفرانس جهانی زن در سال 1994 زنان حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامت جسمی و روانی را دارا میباشند در حالیکه بخصوص در ایندو کشور نامبرده شده سقط جنین های ناایمن جان شمار بزرگی از زنان را تهدید میکند.  

در حالت طبیعی هم  نسبت تولد پسران در برابر دختران به میزان 105 به 100 میباشد اما بنا به آمارگیری سال 2008 در کشور چین این  تناسب در ایالت  هنان واقع در شمال چین و ایالت هاینان در جنوب این کشور 130 به 100 است و میانگین این تناسب در کل کشور چین رقم 119 به 100 را نشان میدهد.

میانگین این تناسب در کشور هند 114 به 100 میباشد و این در حالتیست که در دهلی نو و ایالات پنجاب و گجرات تناسب 125 به 100 وجود دارد.

در کشور کره جنوبی نیز بنا به آمار میانگین تناسب تعداد مردان به زنان در سال 1992 رقم 125 به 100 را نمایان میساخت.

از آنجا  که خانواده ها مایل میباشند  تا دختران خود را به عقد مردانی درآورند که  از نظر  اجتماعی  و مالی  تامین میباشند، در نتیجه عدم  توانایی مالی  جهت انجام ازدواج، خانواده های کم  درآمدتر را بیشتر تهدید میکند. در چین 94 درصد مردان مجردی  که سن  آنها  میان 28 تا 49 سال است را اعضای  خانواده های  کم درآمد و تحصیل  نکرده  تشکیل میدهند.