کشف یک سکه باستانی کم یاب

 

بهنگام کشیدن اتوبانی در اسرائیل کارگران به آثار باستانی برخوردند که بخشی از یک سکه نقره ای 2500 ساله نیز در میان آنها بود. این اتفاق پای باستان شناسان را به میان کشاند.

بهنگام کاوش های بیشتر ، باز مانده ساختمانی نیز از آن دوران کشف شد که در آن  نوک تیر و همچنین سنگ ترازوی کوچکی به وزن تقریبی 11،07 گرم پیدا شدند. این سنگ را برای اندازه گیری وزن چیزهای گرانبها مانند فلزات قیمتی و یا ادویه جات کم یاب به کار می بردند.

این سکه نقره ای بسیار نادر از دوران پادشاهی هخامنشیان  (سده 6-5 قبل از میلاد) می باشد که اخیراً در کاوش های باستانی در تپه یهودا پیدا شد و نخستین استفاده شناخته شده از این گونه سکه ها را در این زمینه نشان می دهد.

سکه را که در آغاز به گونه چهار گوش ساخته شده بود، عمداً شکسته بودند. سکه نقوشی داشت که بصورت گود شده بر روی سطح صاف ضرب شده بود. بعدها که دانش سکه سازی بالاتر رفته بود، می توانستند با استفاده از ترفندهای پیش رفته تر این نقوش را بگونه برجسته بر روی سکه ها ضرب کنند.  

رابرت کول ، رئیس گروه باستان شناسان گفت: "این سکه بسیار نادر است و یکی از معدود سکه هایی از این گونه است که در کاوش های باستان شناسی این ناحیه از جهان یافته شده است."

این سکه مربوط به  زمانی است که  ضرب واستفاده از این سکه ها به تازگی شروع شده بود و داد و ستد بر مبنای آنها برای بازرگانان هنوز تازگی داشت، از اینرو از این سکه بهنگام داد و ستد بعنوان مبنای واحد پولی در نظر گرفته شده از سوی دستگاههای اداری و دیوانی کشور استفاده نشده بود بلکه بعنوان راه پرداختی توسط بخشی مشخص از وزن نقره به کار رفته در آن. از آنجا که وزن همه سکه از وزن واحد معمول آن زمان زیادتر بود بنابراین آن را شکسته بودند تا از وزن آن بکاهند و به وزن شناخته شده واحد پرداختی آن زمان نزدیکش کنند. کارشناسان از این عمل بعنوان نشانه های تبدیل آرام روش پرداخت در اقتصاد آن زمان یاد می کنند.

ناحیه ای که سکه در آن یافته شد در سال 586 پیش از میلاد به تصرف نبوکد نذار بابلی در آمد و پس از تسلیم بابل در برابر کورش بزرگ، سرزمینهای بابل نیز جزو قلمرو ایران حساب شدند.

سال ضرب سکه را دستکم دو سال پس از سال 539 پیش از میلاد برآورد کرده اند که همزمان با دوران پادشاهی کورش بزرگ بوده و سالی است که یهودیان را از اسارت بابلی ها آزاد کرد و آنها را برای ماندن در بابل یا بازگشت به موطن اصلی شان آزاد گذاشت. بسیاری از آنها در بابل آزاد شده بدست کورش باقی ماندند و برخی نیز بازگشتند و با نام ساتراپی یهود بعنوان بخشی از گستره شاهنشاهی هخامنشی به زندگی پیشین خود ادامه دادند.