شجره نامه 3000 ساله دو نفر در آلمان

 

مانفرد هوخت هاوزن در کنار پیکره بازساخته شده نیای سه هزار ساله اش

ناحیه هارتز که تا قرون وسطی هارت (جنگل کوهستانی) نامیده می شد، رشته کوهی کم ارتفاع در آلمان و در عین حال بلندترین رشته کوه در شمال این کشور است که در تقاطع ایالات نیدرزاکسن، زاکسن-آنهالت و تورینگن قرار دارد. در جنوب این منطقه شهری کوچک قرار دارد که اوستروده هارتز Osterode_am_Harz نامیده می شود و این نوشته در مورد افرادی از این شهر می باشد که شجره نامه ای سه هزار ساله دارند و از 120 پشت در این ناحیه زندگی می کنند.

بنظر می رسد که در اوستروده مردم دوست دارند در خانه خود بمانند و آنها این کار را برای 3000 سال انجام داده اند. یافته های باستان شناسی و تجزیه و تحلیل DNA این را ثابت می کند.

"قدیمی ترین خانواده جهان" در اوستروده نیدرزاکسن زندگی می کند. دستکم اعضای این خانواده های این خاندان می توانند در حال حاضر طولانی ترین شجره نامه در جهان را ثابت کنند: خانواده های مانفرد هوخت هاوزنManfred Huchthausen  و استفان لانگه Stefan Lange. در سال 2008، تجزیه و تحلیل DNA نشان داد که این دو از نوادگان مستقیم غارنشینان عصر برنز این منطقه بودند.  شجره نامه آنها یک عدم تمایل به کوچ چشمگیر را نشان می دهد، زیرا حتی پس از 3000 سال بازماندگان این خاندان هنوز در همان مکان زندگی می کنند.

در کنار دیگر خبرگزاریها سایت سیسرو هم cicero.de/kultur/3000-jahren-nicht-umgezogen که یک نشریه سیاسی – فرهنگی – اقتصادی است، در این مورد گزارش داد.

مانفرد هوخت هاوزن، آموزگار مدرسه حرفه ای و استفان لانگه نقشه بردار زمین که ده سال از او جوانتر است در دو روستای واقع در جنوب غرب منطقه هارتز که در ایالت نیدر زاکسن آلمان قرار دارد، زندگی می کنند. ایندو که یکدیگر را می شناسند و با هم قرابت خانوادگی هم دارند ولی نه بخاطر اینکه عضوی از خانواده هوخت هاوزن با فردی از خانواده لانگه ازدواج کرده است. آنها که همدیگر را می شناختند تا چندی پیش از قرابت خونی خود با یکدیگر آگاه نبودند. این قرابت از برای آنهم نبود که والدین آنها شیطنتی کرده باشند بلکه قرابت خونی آندو به پیوندی از سه هزار سال پیش باز می گردد.

بد نیست به این هم اشاره کنم که نیدر زاکسن از منظر گستره، دومین ایالت بزرگ کشور آلمان است و شهرهای بزرگی مانند هانوفر Hannover، اوزنابروک Osnabrück، وولفسبورگ Wolfsburg، براونشویگ Braunschweig، سله Celle، گوتینگن Göttingen  و بسیاری شهرهای نامی دیگر در آن قرار دارند.

در سال 1980 پژوهشگران و باستان شنان به غاری که تنها دو کیلومتر با خانه مانفرد هوختهاوزن فاصله دارد، رفتند و در آنجا در کنار اشیاء زینتی مربوط به سه هزار سال پیش، بقایای استخوانهای انسانی نیز یافتند. بزودی مشخص شد که این استخوان ها متعلق به 40 نفر هستند. 

بنا بدلایلی آنزمان پژوهش ها و کاوش ها در اینمورد زیاد پیگیری نشدند تا اینکه در اوایل دهه 90 میلادی هزاره پیش دوباره به آن توجه شد و بانو دکتر سوزانه هومل Dr. Susanne Hummel  از دانشگاه گوتینگن که متخصص و سرپرست تیم متخصصین امور DNA هست، به انجام آزمایش هایی بر روی استخوان های باقی مانده از دوران برنزی پرداخت.

بانو دکتر هومل بعدها در برابر خبرنگاران اظهار داشت: در دمای ثابت هشت درجه غار و به کمک یک لایه آهکی که توسط چکیدن آب بر روی استخوان ها پدید آمده بود و اینگونه استخوانها را حفاظت می کرد، ماده ژنتیکی درون استخوانها هزاران سال تقریبا دست نخورده باقی و زنده ماند. استخوانها به اندازه ای خوب حفظ شده بودند که تنها اندکی با نمونه هایی از این دست که امروزه در صحنه های جرم یافت می شوند، تفاوت داشتند. به لطف این اتفاق فوق العاده توانستیم برای نخستین یک شجره خانوادگی 3000 ساله را شناسایی کنیم.  

پس از آن از ساکنان آن منطقه درخواست شد تا به انجام دادن تست بزاق بپردازند و 300 نفر از اهالی منطقه این درخواست را پذیرفتند و تست مزبور را انجام دادند. نتایج آزمایشات انجام شده بر روی مانفرد هوخت هاوزن و استفان لانگه تعلق داشتن واضح ژنتیکی آنها را با انسانهای عصر برنز سه هزار سال پیش به اثبات رساندند.

پژوهشگران در آغاز گمان می بردند که این غار مکانی برای قربانی کردن بوده زیرا در نزد مردمان عصر برنز قربانی کردن انسان و سوزاندن آنها معمول بوده است. اما نتایج  DNA این نظریه را رد کرد.  در عوض، محققان اکنون فرض می‌کنند که مرده‌ها اعضای رده بالای یک قبیله بوده‌اند که در آنجا دفن شده اند.

پایان