تاکستان های لانزاروته

 

لانزاروته یکی از هشت آبخوست (جزیره) اسپانیایی است که با هم مجمع الجزایر قناری را در اقیانوس اطلس تشکیل می دهند. لانزاروته شرقی ترین آنهاست و با سرزمین اصلی اسپانیا چیزی حدود 1000 کیلومتر فاصله دارد. فاصله این آبخوست (جزیره) با کرانه های کشور مراکش چیزی در حدود 140 کیلومتر است.

درازای این آبخوست (جزیره) از پونتا فاریونس  Punta Fariones درشمال تا پونتا پچیگرا Punta Pechiguera  در جنوب 58 کیلومتر و پهنای آن در پهن ترین بخش 34 کیلومتر می باشد و گستره آن برابر با 845،94 کیلومتر مربع می باشد.

این آبخوست (جزیره) که 15 میلیون سال پیش در اثر فوران های آتشفشانی شکل گرفت، پوشیده از جریان های گدازه ای جامد، سنگ های آتشفشانی و شن های سیاه است.  بیشتر ابرهایی که بر فراز این آبخوست (جزیره) گرد می آیند، بار خود را در آنجا خالی نمی کنند بلکه از سر این آبخوست (جزیره) گذر کرده و به جاهای دیگر می روند بطوریکه میانگین میزان بارندگی سالانه در این آبخوست چیزی پیرامون 115 میلی متر در سال می باشد. دمای هوا در این دشت سیاه می تواند تا 50 درجه سانتیگراد (120 درجه فارنهایت) برسد. با وجود این شرایط سخت، در لانزاروته به میزان زیادی انگور بعمل می آید که از آنها  سالانه 2800000 تا 3 میلیون بطری شراب تولید می کنند. شراب ‌سازان جزیره، از جمله سخت‌ کوش ‌ترین شراب ‌سازان جهان هستند و تکنیک‌های کشاورزی نوآورانه ‌ای را در سده هژدهم بوجود آوردند که در گونه خود بی مانند هستند.

آخرین فوران بزرگ آتشفشانی تیمانفایا (پارک تیمانفایا 6 درصد گستره لانزاروته را تشکیل می دهد و کوههای آتشفشانی زیادی را در دل خود دارد) سال 1730 در این آبخوست روی داد که شش سال به طول انجامید و خاکسترهای خارج شده از سیصد دهانه آتشفشانی از صد کوه کوچک و بزرگ پارک تیمانفایا سه چهارم آبخوست لانزاروته را پوشانده و بسیاری از باشندگان آنرا وادار به مهاجرت کردند. تا پیش از فوران آتشفشان باشندگان لانزاروته به کشت گندم می پرداختند. با وجود اینکه آتشفشان فوران کرده بود با این حال کسانی ماندند و آنها که زمینهای کشاورزی زیادی را از دست داده بودند، متوجه شدند که این خاک آتشفشانی که پیکون نامیده می شود، رطوبت هوا و ابرهای گذرا را خیلی خوب در خود نگاه می دارد و امکان رشد محصولات را فراهم می سازد.

آنها به کندن گودالهایی مبادرت ورزیدند و درون آنها را با خاکهای آتشفشانی پر کردند و بدینوسیله تاکستانهای منحصری بفردی ساختند که تا به امروز باقی مانده اند. Lanzarote   به دلیل روش کشاورزی خشک خود در خاک آتشفشانی منحصر به فرد است، که گواهی بر انعطاف پذیری و نبوغ کشاورزان آن می باشد.