سروده ای از فرخی سیستانی

شرف و قیمت و قدر تو به فضل و هنر است 

نه به دیدار و به دینار و به سود و به زبان

هر امیری که به فضل و به هنر گشت بزرگ 

نشود  خرد  به  بد  گفتن  بهمان  و  فلان

گر چه  بسیار بماند به نیام اندر، تیغ 

نشود کند و نگردد  هنر تیغ، نهان

ور چه از چشم نهان گردد ماه اندر میغ 

نشود تیره  و افروخته  باشد  به  میان

شیر هم شیر بود گر چه به زنجیر بود 

نبرد  بند  و قلاده  شرف  شیر ژیان

باز هم باز بود گرچه که او بسته بود 

شرف بازی  از  باز  فگندن  نتوان