پروفسور دکتر برنهارد ورلی از موسسه علوم تکنولوژی آبها در سویس در مقاله ای که در مجله تخصصی پژوهش منتشر گردیده است مینویسد : تعداد سدها و دریاچه های پشت آنها در جهان مجموعا بالغ بر 45 هزار عدد میگردد. مساحت کل دریاچه های پشت این سدها برابر با مساحت دریاچه کاسپین (دریای مازندران) است.
تا مدتها همگی فکر میکردند که دریاچه های آبی پشت سدها از منابع تولید نیروی برق سبز هستند که بهیچ وجه گازهای گلخانه ای تولید نمینمایند. اما این یک نگرش درست نبود زیرا این دریاچه ها مقادیر زیادی گازهای دی اکسید کربن و متان آزاد میسازند که برای محیط زیست مفید نیستند ( میزان مضر بودن گاز متان برای محیط زیست بیست برابر بیشتر از دی اکسید کربن است).
این گازها توسط ارگانهای زنده و باکتریهای موجود در آبهای جمع شده پشت سدها تولید میگردند که بر اثر به جریان افتادن آب بهنگام عبور از سد آزاد گشته و در جو رها میشوند.
زمانی نیز برخی گمان میکردند که میزان این گازها بیش از حد زیاد میباشد اما پژوهشهای انجام شده اخیر مشخص نمودند که گرچه میزان این گازهای تولید شده بسیار زیاد میباشند ( 48 میلیون تن دی اکسید کربن و سه میلیون تن متان در سال) اما این مقدار به آن اندازه ای که پیشتر حدس زده میشد نیست. در مجموع میزان گازهای محاسبه شده فعلی نیم آن چیزی است که پیشتر گمان برده میشد.
پژوهشگران در طی انجام آزمایشات و پژوهشهای خود به این نتیجه نیز رسیدند که هرچه مکان احداث این سدها به خط استوا نزدیکتر باشد، میزان تولید اینگونه گازها در آنها هم بیشتر است.
No comments:
Post a Comment