خودروهای هیدروژنی، تولید آب بجای دود

سوخت مورد مصرف این خودرو نه بنزین است و نه گازوئیل. این خودرو هیدروژن مصرف میکند.

تا کنون دویست عدد از آن توسط کارخانه مرسدس بنز ساخته شده و جهت تبلیغ و آشنایی در اختیار مشتریان قرار گرفته است. وزیر راه  و ترابری آلمان از جمله آنهاست.  خودروی هیدروژنی نخستین بار در سال 1838 توسط شیمیدانی بنام کریستیان فریدریش شون بین Christian Friedrich Schönbein   اختراع گردید.

اساس ایده او امروزه هم در خودروهای پیشرفته بکار گرفته میشود : ترکیب هیدروژن با اکسیژن. در این ترکیب  و انجام کنش و واکنش میان ملکولها، برق تولید میگردد که میتواند یک موتور برقی را بکار اندازد. جالب توجه این میباشد که در این کنش و واکنشها بجای دود  بخار آب تولید میگردد.

کارخانه خودروسازی جنرال موتورز آمریکا بهمراه شریک اروپائی خود اوپل یکدهه پیش اعلام کردند که در نظر دارند تا یک میلیون واحد از این گونه خودرو تولید کرده و به بازار عرضه نمایند. حقیقتا نیز اوپل در سال 2004 با عرضه نمودن اوپل زفیرا هیدروژن3  گام بزرگی را در زمینه تولید انبوده اینگونه خودرو برداشت اما ادامه تولید انبوه با مشکلاتی مواجه گردید از جمله فراهم نبودن شرایط و وسایل پمپ هیدروژن بجای پمپ بنزین در کشورها و آماده نبودن دستگاههایی که بتوانند در سطح انبوه برای این منظور هیدروژن تولید کرده و به بازار عرضه نمایند.

هیدروژنی که برای مصرف خودروهای هیدروژنی بکار گرفته میشود بایستی پیش از آن تا 700  بار  فشرده شده و سپس به باک هیدروژن خودرو تزریق گردد.

خودروی بنزی که با موتوری به قدرت 136 اسب بخار کارمیکند، قادر است که با یک باک پر و سرعت 130 کیلومتر در ساعت بمدت دوساعت تمام حرکت نماید. بر روی صفحه خودرو بجای لیتر کیلوگرم وجود دارد که حداکثر 3،2 کیلوگرم را نشان میدهد. با هر کیلو هیدروژن میتوان حدود 100 کیلومتر راه پیمود بشرطیکه سرعت حرکت خودرو مناسب انتخاب شود (100 کیلومتر درساعت).

پرکردن باک این خودرو حدودا سه دقیقه طول میکشد که در مقایسه با پرکردن باتری خودروهای برقی که حدودا نیم تا یک ساعت طول میکشد، زمان بسیار کوتاهی است.