چینی های باستان با یک ماده غذایی به دیوار چین استحکام میبخشیدند. آنها برنج پخته و بهم چسبیده (کته) را به ملات اضافه مینمودند.
پژوهشگرانی که این نوع از ملات را آزمایش کردند از نتایج بدست آمده شگفت زده گشتند و تصمیم دارند تا از این نوع ملات در آینده هم استفاده نمایند.
کسانیکه به رستورانهای چینی رفته اند حتما بخاطر دارند که درآنجا نوعی کته به مشتریان عرضه میشود که مزه اش مورد علاقه همه کس نمیباشد اما خوردنش با چوبهای غذای چینی که بجای قاشق و چنگال بکار گرفته میشوند، بسیار راحت است زیرا دانه های برنج بصورت لقمه بهم چسبیده اند.
برای معماران چینی نوع بخصوصی از برنج که حالت چسبندگیش بیشتر بود علاوه بر مصارف خوراکی مصرف دیگری هم نیز داشت.
این نوع برنج در 1500 سال پیش به آنها کمک میکرد تا ملات ساختمانی درست کنند.
گفته که او و دو نفر از همکارانش توانسته اند که برای نخستین بار ترکیبات شیمیائی شگفت آور این ملات را که از آهک و شوربای برنج تشکیل میشده رمزیابی نمایند.
از این ملات در ساختن دیواره های معابد بودائیان، باروی شهر و همچنین مقابر استفاده میگردید.
برخی از این بناها هنوز وجود دارند و سرپا هستند که در میان آنها میتوان از بخشی از دیوار چین نام برد.
ماده ای بنام امیلوپستین که در شوربای برنج موجود میباشد نقش اساسی را در اینجا بازی میکرده است.
این ماده که به رشد کریستالهای کلسیم کربنات کمک میکرد، به ملات استحکامی کم نظیر میبخشید.
پژوهشگران چینی که این نوع ملات را با مقادیر مختلفی از برنج در آزمایشگاه درست کرده و آزمایش نمودند به این نتیجه رسیدند که استحکام و مقاومت بناهای ساخته شده توسط این ملات در مقایسه با ملاتهای دیگر واقعا بیشتر است و از اینرو پیشنهاد میکنند که در آینده نیز برای بازسازی بناهای تاریخی از این مخلوط استفاده گردد.
No comments:
Post a Comment