نخستین آلمانیها – بخش چهارم

پیش از نبرد واروس

نبرد واروس یا آنطور که آلمانیها آنرا مینامند نبرد جنگل تویتوبورگ یا نبرد هرمان را میتوان ساعت تولد کشور آلمان در گاه باستان نامید.

این نبرد در پائیز سال 9 میلادی انجام گرفت (ماه دقیق این نبرد مشخص نیست) و داستانی دارد که به فیلمهای  هیجان انگیز هالیوود شبیه میباشد. هرمان قهرمان ملی آلمانیها در این نبرد سرگذشتی مشابه با سرگذشت ماربد داشت اما با انجامی دیگر.

هرمانHermann der Cherusker   یا آنگونه که رومیها او را میخواندند آرمینیوس Arminius یکی از شاهزادگان محلی ژرمن از قبیله شات قوم شروسکی  بود که در کرانه های باختری رودخانه راین زندگی میکردند.  او پسر زگیمر Segimer  از  روسای قبیله شات  بود که در سال 17 یا 18 پیش از میلاد بدنیا آمد.

جنگ نگار رومی وله یوس پاترکولوسVelleius Paterculus  از زگیمر بعنوانPrinceps gentis eius بمعنای شخص اول در میان قبیله نام میبرد. 

زگیمر و برادرش هر دو از متحدین رومیان در میان شروسکیها بودند و اینچنین بود که هرمان بهمراه برادرش فلاووس از کودکی به رم فرستاده شدند. این فرستاده شدن درست از نوع فرستاده شدن ماربد به رم بود که پیشتر در بخش یکم  از او نوشتم. 

در سال هفتم میلادی پوبلیوس کوینکتیلیوس واروس  Publius_Quinctilius_Varus  که در تاریخ آلمان تنها به نام  واروس مشهور است و از سرداران و سناتورهای سزار آگوستوس بود، ماموریت یافت تا به مناطق ژرمن نشین رفته و نظم نوین آگوستینی را مستقر سازد.

واروس پیش از آن کارنامه درخشانی را در امور حکومتی و سپاهیگری داشت. واروس نخست حکمرانی ایالت آکائه یا شبه جزیره پلوپنزدر یونان را بعهده داشت. 

او در لشکر کشی به خاور زمین  همراه آگوستوس بود و سپس در لشکرکشی به مناطق آلپ بگونه موفقیت آمیزی شرکت کرد. او که در ازدواج دوم خود با مارسلا خواهر زاده آگوستوس پیمان زناشویی بسته بود  پس از مارسلا با کلاودیا خواهرزاده دیگر آگوستوس ازدواج کرد.

در زمینه های سیاسی نیز واروس مدارج ترقی را با شایستگی و با سرعت میپیمود بطوریکه او بزودی بهمراه  تیبریوس که پس از آگوستوس سزار گردید، مقام کنسول را که بالاترین مقام نظامی و اداری در روم بود،  بدست گرفت.

بهرحال واروس در سال هفتم میلادی ماموریت یافت تا به گرمانیا رفته و از آنجا یک استان یا ایالت  تمام و کمال رومی درست نماید.

 به هرمان که در این میان در ارتش روم تربیت نظامی یافته و افسری شایسته و مورد اطمینان گردیده بود بمناسبت توانائیها و آگاهیهای وسیع نظامیش و همچنین آشنائیش با مناطق ژرمن نشین و مردمان آنجا، فرماندهی  ارتش کمکی روم  محول گشته و بهمراه واروس به آلمان اعزام گردید.

پس از اسکان یافتن هیئت نظامی/اداری اعزامی در آلمان، بزودی روشن گردید که مردم آلمان، با نظم نوین رومی میانه خوبی ندارند و همزمان نیز واروس نمیخواست که در انجام وظیفه ای که به او محول گشته بود کوتاهی  بخرج دهد.

هرمان که سختگیریهای واروس و ممانعتهای مردمش را میدید سرچپه (برعکس) برادرش که به رومیها وفادار مانده بود، بزودی روی از ایشان گردانید و متوجه شروسکیها شد.

او میدانست که قبایل ژرمن بصورت کامل تحت تسلط رومیها نیستند و پتانسیل خطرناکی را تشکیل میدهند که در صورت یافتن رهبری درست و متحد گشتن  میتوانند برای روم رقیبی خطرناک گردند. هرمان توانست که قبایل شات، مارسه و بروکترها را که از خانواده شروسکیها بودند به اتحاد بخواند و با نشان دادن نقاط ضعف ارتش روم به ژرمنها دلهای  ایشان را قوی گرداند.

هرمان بازی خطرناکی را شروع کرده بود از یک طرف هم سفره واروس بود و به او وانمود مینمود که طرفدار پیاده شدن سیستم نوین رومی در آلمان میباشد و از سوی دیگر با هموطنانش در تماس بود.

هرمان نقش خود را با چنان مهارتی انجام میداد که حتی هشدار یکی از سران قبایل ژرمن بنام  سگستس    Segestes  که در مورد قیامی که بزودی انجام خواهد شد نیز در واروس موثر نیفتاد. 

سگستس که هرمان دختر او را علیرغم میل سگستس به ازدواج خود درآورده بود مجبور شد که در قیام هرمان شرکت کند اما در هنگام جنگ بنفع واروس عمل کرد و توسط ژرمنها محاصره گردید. بنا به گزارشات تاکیتوس مورخ رومی، او بعدها دختر باردار خویش را که همسر هرمان بود به گروگان گرفت و با خود به رم برد.

گزارشهای روم باستان  در مورد صحنه های جنگ با یکدیگر در تناقض میباشند و بندرت میتوان دو گزارش را یافت که با یکدیگر همآهنگی داشته باشند. چیزی که به احتمال زیاد به اختلاف  فاحش بیان ماجراها از سوی منابعی بازمیگردد که به تاریخ نویسان سرگذشتهای خویش را بیان نموده اند. 

منابعی مختلف با برداشتهای مختلف و علایق مختلف از یک چیز واحد.

چیزیکه همگی در آن همرای هستند اینستکه در نبرد واروس سه لژیون رومی بکلی نابود گشتند و این یک هشتم کل ارتش روم بود. این سه لژیون لژیونهای هفده، هژده و نوزده رومی بودند که واروس را همراهی میکردند و جمعا بیست و یک هزار سرباز پیاده و شش هزار سوارکار را شامل میشدند.

نخستین آلمانیها – بخش سوم

نخستین آلمانیها – بخش دوم

نخستین آلمانیها – بخش یکم