چه انگیزه دیگری بغیر از غنیمت گیری میتوانست که در پشت هجومها و دستبردهای وایکینگها به انگلستان و ایرلند نهفته باشد؟
جیمز بارت James Barret باستان شناس و تاریخدان انگلیسی از موسسه کاوشهای باستان شناسی مک دونالد بر این باور است که پاسخ پرسش بالا را در یک واژه میتوان خلاصه کرد، زن.
او در نوشتاری که در نشریه Antiquity به چاپ رسیده، مدعی گشته که وایکینگها در سرزمین خود دچار کمبود زن گشته و مقصر در این امر نیز خود ایشان بوده اند.
او با پژوهشهایی که در مورد جوامع گوناگون وایکینگها از زمان پیدا شدن ایشان در پهنه تاریخ تا قرون وسطی انجام داده و نیز با مراجعه به منابع آندوران و همچنین مقایسه آنها با داستانهای حماسی و اساطیری که خود وایکینگها از خود بجای گذاشته اند، مینویسد که در آنها به اشاراتی در مورد کودک کشی دست یافته است.
نوزادان ضعیف بنیه پس از زایمان در میان وایکینگها بخت چندانی برای ادامه حیات نداشتند و بخت نوزادان دختر از آنهم بمراتب بدتر بود.
وایکینگها بیشتر مایل بداشتن نوزادانی بودند که بتوانند بعدها بصورت صنعتگران و جنگجویان ظاهر شوند.
طبیعت نیز به سبک خود از ایشان انتقام میگرفت یعنی زمانیکه مردان جوان به سن ازدواج میرسیدند، زنی برای زناشویی نمیافتند و این موضوع بر ایشان سخت دشوار میآمد ( همچنین ن. ک. به عروس ربائی ).
بنابراین یکی از مهمترین غنیمتهایی که وایکینگها در بازگشت پیروزمندانه از سفرهای جنگی و غارتگرانه باخود بهمراه میآوردند همانا زنان ربوده شده از سرزمینهای مورد هجوم ایشان قرار گرفته شده، بود.
اما با وجود خصلت جنگ دوستی و جنگ مهری وایکینگها، در نزد ایشان زن و خانه یکی از نشانه های داشتن مرتبه و مقام والای اجتماعی بود.
یافته های باستان شناسی اخیر نیز این نظریه بارت را تقویت میکند.
در گورهای یافته شده از زنان جوامع وایکینگی پارچه های حریر و زربافت، وسایل تزیینی و ظروف آشپزخانه یافته شدند که نشان از مهر شوهران به زنهایشان میباشد و اندازه سوگ مردان را در غم از دست دادن زنانشان نمایان میسازد.
برای مقایسه در گورهای مردان یا اصلا چیزی پیدا نشد و یا اینکه وسایل پیدا شده در گور مردان بمراتب کمتر و ساده تر از وسایل یافت شده در گور زنان بود.
No comments:
Post a Comment